Berry Groen, burgemeester Uithoorn, voorzitter E-Quality

De manier waarop de dilemma's worden gepresenteerd, zijn wat mij betreft een complimentje waard. Heel duidelijk is uiteengezet dat het gaat om voorzien in je eigen onderhoud; het grip krijgen op macht en besluitvorming; en het je eigen maken van kennis- en informatietechnologie.
Wat mij daarin aanspreekt is dat het beleid heel duidelijk uitgaat van een positieve waarde. Van potentie, en niet van zieligheid.
Een minpunt is, vind ik, dat de nota nogal uitgaat van de standaardmens, die inderdaad een voorsprong heeft. De witte man, witte vrouw in een bevoorrechte positie. Die kúnnen kiezen tussen arbeid en zorg. Of voor arbeid én zorg.
Ik had graag meer aandacht gezien voor juist die mensen die zich in een minder luxueuze situatie bevinden. Arme mensen, alleenstaanden, allochtonen, jongeren.
Grip krijgen op je eigen leven, op een eigen inkomen, op kennis en macht. Prima, maar dat is voor heel veel mensen toch nog echt een paar stappen te ver. Er zijn in ons land ook vrouwen die daar niet aan toe zijn. Die staan nog helemaal aan het begin van hun emancipatieproces. Zorg dat je voor die vrouwen ook iets betekent, zodat je ze niet kwijtraakt.
Ik heb beslist sympathie voor de doelstelling van de staatssecretaris. Ze wil discussie entameren. Maar iets meer van haar eigen ideeën had ik wel op prijs gesteld. Zeker op dit gebied. Hoe wil ze aansluiten bij de verschillende groepen vrouwen op verschillende emancipatieniveaus ?

Op het terrein van de herverdeling van arbeid en zorg moet nog zo ontzettend veel gebeuren. Concrete plannen voor maatwerk had ik daar willen zien. Veel vrouwen hebben deeltijdbanen en een zwakke arbeidsmarktpositie. Zeker allochtone vrouwen.  Bij het minste zuchtje economische tegenwind betalen zij de rekening.
Om dat te veranderen zijn passende faciliteiten nodig. Maar het bedrijfsleven loopt in het bieden daarvan behoorlijk achter op de overheid. Ouderschaps- en zorgverlof ? Denk maar niet dat ondernemers denken: "Zo, dat heeft de overheid mooi voor haar werknemers geregeld". Er wordt eerder met meewarigheid naar de publieke sector gekeken: "Al die ingewikkelde verlof- en deeltijdwerksystemen... Blij dat dit nog aan onze neus voorbij gaat!".
Ik verwacht van de overheid echt een push. Het bedrijfsleven moet meegaan met het bieden van faciliteiten. Anders blijft de combinatie van arbeid en zorg gewoon wat het nu voor veel mensen nog is: een privé-zaak. Dat is niet goed.

Maar de staatssecretaris moet vooral niet vergeten dat legio vrouwen nog lang niet toe zijn aan zelfvertrouwen, aan zelfstandigheid en aan eigen verantwoordelijkheid. Dat is geen cultureel maar een sociaal probleem. Dat is, lijkt mij, toch het meest urgent.
Mevrouw Verstand: blijf de lijnen volgen. Slecht de drempels die door etniciteit en gender worden opgeworpen. Zorg ervoor dat men divers gaat of blijft denken. Maar bedenk: er zijn ook mensen die geen dagelijks brood of krant hebben. Die komen dus ook nergens anders aan toe. Eerst overleven, dan emanciperen. Die categorieën vrouwen en mannen verdienen in het definitieve emancipatieplan beslist meer aandacht".