Nederland beschouwt de mensenrechtenverdragen als een belangrijk onderdeel van de internationale rechtsorde. Maar hoe zit het met de naleving in Nederland zelf? Dat is niet altijd gemakkelijk na te gaan: de inhoud van verdragsverplichtingen is geen statisch gegeven. Neem het VN-Verdrag tegen Discriminatie van Vrouwen: dat verplicht de lidstaten niet alleen alle vormen van discriminatie van vrouwen uit te bannen. Het gaat verder: op alle gebieden, in het bijzonder op politiek, sociaal, economisch en cultureel gebied moet beleid en wetgeving tot stand komen om de volledige ontplooiing en ontwikkeling van vrouwen te verzekeren, opdat hun mensenrechten en fundamentele vrijheden worden gewaarborgd.

Wie zulke verplichtingen aangaat, behoort regelmatig te onderzoeken of ze ook in de praktijk worden nageleefd. De Tweede Kamer besefte dat: via een amendement in de Goedkeuringswet op het Vrouwenverdrag verlangde zij van de regering vierjaarlijkse nationale rapportages, voorafgaand aan de internationale rapportages aan het verdragscomité.

Op verzoek van minister Melkert van Sociale Zaken en Werkgelegenheid, tevens coördinerend bewindspersoon voor het emancipatiebeleid, schreef een commissie van onafhankelijke deskundigen de eerste rapportage. Zij kreeg daarbij de medewerking van ambtenaren, adviesorganen en maatschappelijke organisaties.

Haar rapport Het Vrouwenverdrag in Nederland anno 1997 toont aan dat Nederland noch naar de letter noch naar de geest voldoet aan dit Verdrag. De rapportagecommissie meent daarom dat er reden is voor bezorgdheid. Uitvoering en naleving van het Verdrag vragen permanente aandacht en operationalisering van beleid, kortom: alle passende maatregelen om op zo kort mogelijke termijn te voldoen aan de resultaatsverplichtingen van het Verdrag. De commissie sluit haar verslag dan ook af met een groot aantal conclusies en aanbevelingen.

Het rapport is interessant voor iedereen die betrokken is bij emancipatiebeleid, mensenrechten en de bestrijding van discriminatie: politici, beleidsmakers, rechters, rechtshulpverleners, onderzoekers, maatschappelijke organisaties, bedrijfsleven en vrouwenbeweging.